Καλή βδομάδα.03

Βγαίνω στην Ιπποκράτους όπως πάντα. Η ακοή μου engagée από τους Pulp και το βλέμμα μου προστατευμένο από μαύρα γυαλιά. Προσπερνάω ήχους από κομπρεσέρ και κουρασμένα βλέμματα, ανεβαίνω σκάλες, χάνομαι σε διαδρόμους και στέκομαι σε ατελείωτες ουρές για να είναι όλοι ευχαριστημένοι από μένα. Ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, οι κάρτες μου, o ιδιοκτήτης μου, οι γονείς μου. Στα ενδιάμεσα ανάβω τσιγάρα που δεν προλαβαίνουν να καούν ολόκληρα-πριν προλάβω να πάρω τρεις ρουφηξιές πρέπει να ξανανέβω σκάλες, να ξαναχαθώ σε διαδρόμους, να ξανασταθώ σε ατελείωτες ουρές και να είναι όλοι ευχαριστημένοι από μένα. Δεν είναι πως με θέλγει η αποδοχή. Απλώς ξέρω πως μόνο αυτή ίσως να μου εξασφαλίσει την ηρεμία. Μόνο αυτήν προσδοκώ. Είναι θέμα χαρακτήρα.