Kάθοδος
Ανάστροφες πτώσεις μου υποσχέθηκαν μια περιπετειώδη ενηλικίωση. Γι αυτό ταξιδεύω. Σε σιωπηλά βουνά φωνάζω δυνατά και βγάζω από τα σωθικά μου όσον αέρα απομένει στα πνευμόνια μου. Σε ποτάμια που κινδυνεύουν να πεθάνουν πριν από μένα, σκύβω να ξεδιψάσω. Προχωρώ. Κι ακόμη θάλασσες δεν είδα.
1 σχόλια:
Περίμενα αρκετά για να ανεβάσεις κείμενο. Έχω ήδη εκφράσει τον θαυμασμό μου εξάλλου. Πόσο καιρό έχεις να γράψεις εδώ... Ένα μήνα; Δύο; Πολύ. Κάνεις να αρκεί μια παράγραφος τελικά. Η γραφή σου όμως φαίνεται πως υπηρετεί μονάχα εσένα. Τα διηγήματα τα λόγια ημερολογίου όλα για την πάρτη σου. Γιατί είσαι εδώ v.u.e.;
Δημοσίευση σχολίου
επιστροφή