Τετάρτη, Ιουλίου 06, 2005

Rimjob ή το post του κώλου

Κάθε φορά που πηγαίνω σε συνεντεύξεις τύπου κάτι με πιάνει. Συνήθως φτάνω στην ώρα μου με την ακοή μου παραδομένη σε ήχους της επιλογής μου -είναι μια μέθοδος για να βρεθώ στον τόπο του εγκλήματος χωρίς να το πολυκαταλάβω- πλησιάζω διακριτικά στην υποδοχή, συμπληρώνω το σχετικό κωλόχαρτο, παίρνω το press-kit στα χέρια μου και κάθομαι σε μια μεριά και το ξεφυλλίζω. Πολλές φορές αποφεύγω να μπω στον κυρίως χώρο μέχρι και την τελευταία στιγμή. Μου φαίνεται πιο τίμιο αλλά και πιο ασφαλές, καθώς το στομάχι μου δεν μου επιτρέπει καν την οπτική επαφή με όλους αυτούς τους υποψήφιους κώλους για γλύψιμο.

Αρκετά συχνά, όταν βλέπω γι ‘ άλλη μια φορά τα ακαταλαβίστικα αυνανιστικά τους πονήματα -που ποιος ξέρει ποια χριστιανή ξενύχτησε πάλι πάνω από το xerox για να φτάσουν στα χέρια μου- μου έρχονται πάλι στο νου εικόνες ενός κώλου που χάσκει και κάποιου που τον γλύφει ανόρεχτα. Σε αυτό το σημείο το στομάχι μου διαμαρτυρείται ξανά αλλά του λέω να κάνει ησυχία και συνήθως το βουλώνει.

Όταν (σχεδόν πάντα δηλαδή), ο/η εκάστοτε υπεύθυνος/η επικοινωνίας με προτρέπει «να πω ένα γεια» στον/την καθ’ ύλην αρμόδιο/α (καλλιτεχνικός διευθυντής, project manager κ.λπ.) αρχίζω να νιώθω πως ο συγκεκριμένος κώλος (ή τουλάχιστον αυτός) είναι πλέον σε επικίνδυνη απόσταση και το πράγμα αποκτάει διαστάσεις εφιάλτη. Κλείνω τα μάτια μου στο πρόβλημα προσποιούμενος πως δεν άκουσα και ρίχνομαι με ακόμη μεγαλύτερο πάθος στη μελέτη, πίνοντας πάντα αυτό το άθλιο νεροζούμι που σερβίρουν σ΄αυτές τις περιπτώσεις.

Περιμένοντας να ξεκινήσει άλλη μια ώρα ακατάσχετης πολυλογίας-κωλογλυψίματος ανάμεσα σε τριχωτές συντάκτριες του πολιτιστικού ρεπορτάζ και κομματόσκυλα - υπευθύνους διοργανώσεων, μουτζουρώνω αφηρημένος τα χαρτιά μου, όταν π ά ν τ α σε ανύποπτο χρόνο, Ο κώλος -τον οποίο τεχνηέντως κατάφερα να αποφύγω λίγο νωρίτερα- με πιάνει στα πράσα και πλησιάζει χαμογελώντας. Του χαμογελάω κι εγώ (Τι να κάνω; Κώλος είναι! Να θυμώσει και να με κλάσει;). Γρήγορα -όσο πιο γρήγορα μπορώ να μεθοδεύσω- λέμε διάφορα ανόητα και τυπικά μέχρι να σταθώ τυχερός και να έρθει κάποιος να μας διακόψει γιατί έχει πάρει απόφαση πως σε αντίθεση με εμένα αυτό τον κώλο ΘΑ τον γλύψει.

Και ξεκινάει το χρονικό του rimjob, ούτως ειπείν κωλογλύψιμο. Κι εμένα μούρχεται μια σκοτοδίνη, ένα κακό και θέλω να πατήσω το κουμπί στο μαγικό remote που παγώνει το χρόνο και να παίξω κι εγώ με όλα αυτά τα ωραία εργαλεία που έπαιζε ο Irons στους Διδύμους. Δυστυχώς δεν έχω τέτοιο remote στην κατοχή μου, οπότε προφασιζόμενος άλλη μια κρίση βήχα βγαίνω τρέχοντας από την κωλο-αίθουσα.

Και (παίρνω τον κώλο μου και) φεύγω.


συνέχεια