Unisex

Στην κεντρική λεωφόρο τα φώτα των αυτοκινήτων κορόιδευαν τη νύχτα. Κατέβαιναν σκόρπια αλλά με ταχύτητα τόση, που φοβόσουν να περάσεις απέναντι. Το φανάρι χαλασμένο. Σταμάτησε μπρος σου με την κίτρινη βέσπα και σου χαμογέλασε. Σου θύμισε από πού γνωρίζεστε. Χάρηκες που ειδωθήκατε. Ομολόγησες πως διστάζεις να διασχίσεις το δρόμο επειδή σε τρομάζουν οι γρήγοροι οδηγοί. Σου πρότεινε να φύγετε μαζί. Ένιωσες ασφαλής. Ανέβηκες και ξεκινήσατε. Πήγατε για φαγητό και μετά για ποτά. Γελούσε δυνατά και κάπνιζε ασταμάτητα. Άφηνες να μιλάει όσο έπινες χαμογελώντας. Όταν επέστρεψες από την τουαλέτα αναγνώρισες την απειλή. Καθόταν στη θέση σου. Είχε παραμερίσει το ποτό σου και κάπνιζε ένα από τα τσιγάρα σου μιλώντας ακατάπαυστα. Μάζεψες το θάρρος σου και πλησίασες. Μπήκες ανάμεσα τους. «Πάμε;», είπες και φύγατε χωρίς δεύτερη λέξη. Προσποιήθηκες πως ξέχασες τα τσιγάρα σου – τα άφησες πίσω σε ανάμνηση της νίκης σου. Ξανά στη βέσπα. Αναχωρητές δίχως προορισμό – στο δρόμο, ώσπου κάτι νέο να σας κινήσει το ενδιαφέρον και να σταματήσετε. Μια υπέροχη νύχτα μπορεί να αξίζει όσο ολόκληρη η ζωή.

Τώρα σε κοιτάζει στα μάτια. ‘Καλύτερα να το αφήσουμε’, ψιθυρίζεις και φεύγεις με βήματα αστεία. Σε παρακολουθεί μέχρι να χαθείς στον υγρό βραδινό ορίζοντα. Δε θα μιλήσετε ποτέ ξανά. Μόλις είπατε αντίο. Όπως όλοι όσοι θέλησαν να πουν πολλά και δεν τα είπαν.