Σπίτι

Όπως όλοι κάπου επιστρέφεις, όταν, απροσδιόριστο γιατί, το βάρος στην καρδιά είναι τόσο, που δεν ξέρεις πώς προέκυψε. Απλώς ξυπνάς ένα πρωΐ κι όλα σε φοβίζουν τόσο, ώστε το μόνο που μοιάζει ικανό να σε ανακουφίσει είναι η επιστροφή. Εκεί όπου ανήκεις. Στον τόπο απ’ όπου αναχώρησες μη θέλοντας να είσαι μέρος του, επειδή τότε σου φαινόταν ακατάλληλος. Επειδή ένιωθες καλύτερα πιστεύοντας πως είσαι αταίριαστος. Μια μέρα τα χρόνια έχουν περάσει και τίποτα δεν έχει σημασία. Ούτε οι φίλοι, ούτε οι εχθροί. Ούτε ο αγώνας για καταξίωση κι επιβεβαίωση, ούτε η αμφισβήτηση κι η επανάσταση. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι λιγότερες τρύπες στην ψυχή σου. Ο εαυτός που έχεις ξοδέψει, πάει-τέλειωσε. Όσος σου απόμεινε, πάρτον και γύρνα πίσω. Εκεί όπου ακόμη και μόνος σου θα νιώσεις πάλι ασφαλής.

Στην Κ.