Manteau bleu

Φτύσε τη μούρη σου στον καθρέφτη. Τέρμα. Η΄ θ αλλάξεις γραμμή ή θα κάνεις συνέχεια την ίδια διαδρομή. Πότε-πότε θα κάθεται δίπλα σου κάποιος άγνωστος. Τις νυχτερινές ώρες όχι τόσο συχνά. Οι εποχές θα εναλλάσσονται σαν εικόνες και οι αισθήσεις θα αδρανήσουν. Τα ρούχα θα μεγαλώνουν καθώς το σώμα θα μαζεύει-θα συρρικνώνεται. Κάποτε θα δεις έναν που άλλοτε κάθισε δίπλα. Θα αναγνωρίσει το φθαρμένο παλτό. Αυτό μόνο. Ίσως τότε να σε κατηγορήσει για κλοπή. Μπορεί να νομίσει πως το πήρες με τη βία από το νόμιμο του κάτοχο. Κάποιον που γνώριζε κάποτε. Θα αναρωτηθεί ακόμη λίγο κι έπειτα θα σηκωθεί, θα κατευθυνθεί στην αυτόματη πόρτα και δε θα κοιτάξει πίσω.

Κάτω από το μπλε παλτό θα χτυπάει μια καρδιά κι ένα μυαλό θα ταξιδεύει. Θα το σπρώξουν. "Τέρμα" θα του πουν μα το παλτό δε θα κινείται πια. Η καρδιά θα πάψει να χτυπάει και το μυαλό θα ‘χει πλέον φτάσει στον προορισμό του.

Και κανείς δεν ξέρει τι τύχη θα ‘χει το μπλε παλτό.